Sok home peace foundation

We mochten vanmorgen uitslapen en wat denk je 5:30 was ik wakker.
Ik was toch zo aardig om Chris een beetje te laten liggen. In ieder geval tot half acht
Ik bedoel:meer heeft een mens toch niet nodig of wel? Nu lagen we er natuurlijk ook al om 8 uur in gisterenavond.

Anyway: We waren echt van plan om niks te doen vandaag. Dus lagen we om 8.uur al in het zwembad, hadden al snel gegeten en toen niks meer te doen. Tot dat ze een foldertje kwamen brengen. Nu heeft  Chris al best een lange tijd pijn in zijn schouder en zijn rug en hij zat aan een massage te denken. Ik heb zo ruzie met iemand die mij pijn doet dacht ik.

Dus dat ging hem niet worden.  Maar een keer een Deep Cleaning in mijn gezicht zou niet eens zo gek zijn. Ik heb het nog nooit gedaan Ik weet van mijn schoondochters dat het best lekker is dus vooruit met de geit of met Heleen hoe dat je het ook wil zeggen ; Ik ging dat doen.  Lig ik daar Keurig netjes stil te liggen met mijn oogjes dicht ......? krijg ik opeens een mep op mijn arm sorry madam...musquieto. Ik was erg blij dat ze de mug te pakken had maar ze had me even van tevoren moeten  waarschuwen dat ze mij ging meppen.
 Ze deed het echt niet hard maar ik lag stijf van schrik op die bank. Dit waren de eerste 2 minuten en ik moest er nog 58!  Ik denk dat mijn gezicht ongeveer 15 wasbeurten heeft gehad, Ik moet zeggen het resultaat is keurig netjes volgens mij ben ik nog nooit zo vlekkeloos geweest. Vervolgens kreeg ik een hoofdmassage. Knokkels op mijn hoofd!! Pets op mijn armen! Schouders naar boven en onderen gedrukt. Ik dacht serieus dat ik er geradbraakt uitkwam maar wonder boven wonder voelde ik me heel erg goed. Ik heb ook maar niks gezegd dat ze sprak geen Engels zet ik was een beetje bang voor haar.

Een beetje gestrest kwam ik hier vandaan. Denk dat ik die kleding voortaan maar voor gezien hou. Oké niks doen is geen optie
 Dat is zonde van je leven en zonde van je tijd, gezwommen hadden we al dus wat gingen we doen?
Het is ondertussen verschrikkelijk warm en we nemen een tuktuk naar het centrum naar de Oude Markt. Het is denk ik weer 38 graden misschien nog wel warmer en de kraampjes met aller lampionnen voor de festiviteiten weer aanzetten te komen zijn ontzettend leuk om te zien. Zo verschrikkelijk veel kraampjes met allerlei soorten jurkjes t-shirtjes souvenirs Je kunt het zo gek niet bedenken. We hebben iets te weinig ruimte in de koffer ben ik bang. Dan komt de geur ons tegemoet van de gehalveerde kippen vis rundvlees en al het andere soort op het net geen pootjes gekregen heeft op de markt want gekoeld kennen ze niet in vlees. Met deze warmte is de lucht echt niet te harden. We krijgen in een heel klein winkeltje waar een jonge vrouw werkt met haar baby'tje van ongeveer 8 maanden oud een aanbod om sleutelhangers te kopen voor kinderen met handicaps en speciale benodigdheden
We vragen hier wat dieper op door haar man is kunstenaar en zij steunen dit Centrum voor kinderen
Mijn vragen of wij dit centrum Kunnen bezoeken aan zi8jn gaat even bellen voor het adres. Chris regelt een tuktuk en het is ongeveer 5 kilometer verderop van het adres waar we nu zitten. We hebben geen idee waar we naar toe gebracht worden opeens slaat hij af en rijd een weggetje op wat niet bestraat is
De winkeltjes worden steeds armoedige de kinderen lopen halfnaakt rond het is erg vuil.
We komen aan bij het Kindercentrum, het is een centrum dat bestaat uit een aantal gebouwen, een keuken, een slaapzaal, gescheiden jongens en meisjes, een klaslokaal en een gedeelte waar ze spelen kunnen. In verband met een aantal festiviteiten voor het nieuwjaar is een groot gedeelte van de kinderen er niet. Er lopen ook veel honden rond wat ons verbaasd
We gaan in gesprek met de kinderen, er zijn een aantal kinderen bij zonder been of een andere handicap, de kinderen zien er redelijk schoon uit tot onze verbazing. Schoner dan de kindjes die we langs de weg zagen.

De  jongen met een handicap is 17 jaar heeft goede scholing gehad vanuit het centrum Maar komt gewoon niet aan een baan om dat kan Cambodjgeen gehandicapte mensen in dienst nemen. Dit is erg triest. Hij spreekt goed Engels, heeft gestudeerd en is intelligent. Wat ontzettend jammer dat deze jongen geen kans krijgt maar het heeft in Nederland ook heel veel jaar geduurd voordat er plaats was op de arbeidsmarkt van mensen met een handicap. Ook in deze tijd is het bij ons nog steeds een strijd.

We hebben een goed gevoel over dit centrum en na overleg met de verantwoordelijke besluiten we ze te. steunen. Het is ontzettend moeilijk om te schipperen in de keuzes die we moeten maken. Je weet nooit 100% waar je goed aan doet. We hopen dat het goed terecht komt maar we gaan ervan uit dat het hart van de mensen op de goede plek zit. Er zijn momenten tijdens deze reis die we nooit zullen vergeten, de blik van hopeloosheid van de oude man op de markt vanmiddag, de straat jongetjes met hun brutale bekkies, de jongen met de ijskar gevuld met zware ijsblokken, blikjes en  flesjes om te verkopen in de leeftijd van onze kleindochter en die de kar niet op de stoep kon tillen, het wijffie zonder tandjes, en blind op 1 vierkante in Saigon.  Het zijn er zoveel en we zijn nog niet weg.