Phan thiet
Blijf op de hoogte en volg Heleen
04 April 2017 | Vietnam, Phan Thiết
We hadden een prachtige kamer in het resort maar de veren van het matras staan in mijn rug. De bedden zijn enorm breed en groot maar gewoon niet berekend op de kleine tere lichte, vooral dat lichte Nederlanders. Ik mis thuis nog steeds heel erg maar het is iets minder dan gisteren misschien ook omdat het weer prachtig is vandaag. Ik eet steeds minder maar probeer dat wat ik eet gezond is
Gebakken vis of nasi bij het ontbijt...ik heb er moeite mee.
We gaan half 8 op weg. Vandaag word een stranddag. Ligt eraan hoe het verkeer is. Hopen dat de zon niet onder is als we aankomen. Temperatuur gaat omhoog, het aantal muggen ook. Ben erg blij met onze Deet. Volgens mij ben ik zuurder geworden, word minder gestoken dan voorheen.
Uitleg van de reisleider: in ziekenhuizen mogen de patiënten een bed delen. Soms 3 patiënten in 1 bed. Nu zijn ze wel klein maar ik kan me geen voorstelling ervan maken. De regering streeft er nu naar om iedere patiënt een eigen bed te geven. Soms ligt het ziekenhuis 300 km verderop.
In het ziekenhuis liggen het laboratorium en de arts bijvoorbeeld kilometers uit elkaar Zonder rolstoel mogen de patiënten zelf zien hoe ze er komen. Familie zorgt zelf voor de patiënt. Daar is geen opvang voor en slapen gewoon buiten.
We dalen af via de Bellevue pas naar de zuidelijke kustlijn. De weg is echt goed in de beginne. Langs de kant van de weg kleden met rijst erop om de rijst te laten drogen. Veel koffie plantages, vrouwen werken erop en kinderen helpen mee. Geen dreinende of zeurende kinderen gezien tot nu toe. Geen boze blikken. Kinderen hebben respect voor ouders en grootouders.
We stoppen bij een koffieplantage, er zit bewaking bij anders pikken ze de koffie. Het zwarte goud van Vietnam.
De weg word slechter hoog in de bergen. Bocht hier, bocht daar. Onderweg drakenfruit plantages. Rood van buiten wit met zwarte spikkeltjes van binnen. Als een kiwi.
Het word zo ontzettend warm. We gaan richting de 32 graden. Droog is het land. Onderweg mochten we gebruik maken van een Frans toilet, kon direct mijn voeten wassen. Niet mijn sterkste move.
Pinda plantages, die arme mensen in de brandende zon.
Knalroze waterlelies op de rivier. Gigantisch vrouwelijk boeddha beeld midden in het landschap.
We komen aan in het resort omdat ze over boekt zijn krijgen we een gratis maaltijd aangeboden als we een iets mindere kamer nemen. Zonder de maaltijd hadden we het ook gedaan, als je kijkt maar de armoede van veel mensen, ga ik dan klagen?
We duiken de zee in, de golven zijn meters hoog. Ja rode vlag, ik weet het.
Daarna zwembad maar dat is zo saai. Dus wisselen we af.
Het is hier een prachtig Resort maar ik zou me dood vervelen als ik hier een week zou blijven.
'S avonds krijgen we een barbecue aangeboden met natuurlijk een karaoke spektakel op de achtergrond. Het ging beter klinken naarmate de avond vorderde.
We mogen morgen een keer uitslapen maar ik wil eigenlijk ook wel naar de Vismarkt. We zetten gewoon geen wekker en we zien wel.
Gebakken vis of nasi bij het ontbijt...ik heb er moeite mee.
We gaan half 8 op weg. Vandaag word een stranddag. Ligt eraan hoe het verkeer is. Hopen dat de zon niet onder is als we aankomen. Temperatuur gaat omhoog, het aantal muggen ook. Ben erg blij met onze Deet. Volgens mij ben ik zuurder geworden, word minder gestoken dan voorheen.
Uitleg van de reisleider: in ziekenhuizen mogen de patiënten een bed delen. Soms 3 patiënten in 1 bed. Nu zijn ze wel klein maar ik kan me geen voorstelling ervan maken. De regering streeft er nu naar om iedere patiënt een eigen bed te geven. Soms ligt het ziekenhuis 300 km verderop.
In het ziekenhuis liggen het laboratorium en de arts bijvoorbeeld kilometers uit elkaar Zonder rolstoel mogen de patiënten zelf zien hoe ze er komen. Familie zorgt zelf voor de patiënt. Daar is geen opvang voor en slapen gewoon buiten.
We dalen af via de Bellevue pas naar de zuidelijke kustlijn. De weg is echt goed in de beginne. Langs de kant van de weg kleden met rijst erop om de rijst te laten drogen. Veel koffie plantages, vrouwen werken erop en kinderen helpen mee. Geen dreinende of zeurende kinderen gezien tot nu toe. Geen boze blikken. Kinderen hebben respect voor ouders en grootouders.
We stoppen bij een koffieplantage, er zit bewaking bij anders pikken ze de koffie. Het zwarte goud van Vietnam.
De weg word slechter hoog in de bergen. Bocht hier, bocht daar. Onderweg drakenfruit plantages. Rood van buiten wit met zwarte spikkeltjes van binnen. Als een kiwi.
Het word zo ontzettend warm. We gaan richting de 32 graden. Droog is het land. Onderweg mochten we gebruik maken van een Frans toilet, kon direct mijn voeten wassen. Niet mijn sterkste move.
Pinda plantages, die arme mensen in de brandende zon.
Knalroze waterlelies op de rivier. Gigantisch vrouwelijk boeddha beeld midden in het landschap.
We komen aan in het resort omdat ze over boekt zijn krijgen we een gratis maaltijd aangeboden als we een iets mindere kamer nemen. Zonder de maaltijd hadden we het ook gedaan, als je kijkt maar de armoede van veel mensen, ga ik dan klagen?
We duiken de zee in, de golven zijn meters hoog. Ja rode vlag, ik weet het.
Daarna zwembad maar dat is zo saai. Dus wisselen we af.
Het is hier een prachtig Resort maar ik zou me dood vervelen als ik hier een week zou blijven.
'S avonds krijgen we een barbecue aangeboden met natuurlijk een karaoke spektakel op de achtergrond. Het ging beter klinken naarmate de avond vorderde.
We mogen morgen een keer uitslapen maar ik wil eigenlijk ook wel naar de Vismarkt. We zetten gewoon geen wekker en we zien wel.
