Ninh Binh

Vroeg eruit voor de zonsopgang.....geen zon te zien. Dat is echt jammer.
Boven aan dek begeeft mijn camera het. Ik zei het toch.....dit word een ander soort vakantie.
Gelukkig heeft Chris er nog 1.

Eerst ontbijten. Ik eet hier slechter dan thuis
Zit zo snel vol.

Dan gaan we naar een strand. Daar kun je naar een uitzichtpunt over Halong Bay klimmen.
Het waren smalle gladde treden en het waren er echt heel heel veel.! Totaal versleten kwamen we boven. Niet alleen wij maar nog honderd anderen op een klein gebied staan, en samengeperst worden pffff. Wel een prachtig uitzicht
.
Met de boot naar de Jonk en onze spullen pakken. Overal spierpijn van het klimmen.
Lunchen en we varen ondertussen naar de haven.

173 km naar de volgende bestemming.
Duurt hier toch een uurtje of 5.
Hang toiletten onderweg zonder deur. Er is nog veel te ontwikkelen hier.  De mensen zijn allemaal super vriendelijk.  Of je nu wel of niet iets koopt. Kinderen spelen gewoon langs de snelweg, soms durf ik gewoon niet te kijken.

We komen aan in Ninh Binh. Een stad met 200.000 inwoners. Alles is schoner en bredere straten. Ook veel scooters maar minder dan in Hanoi. Scheelt een paar miljoen.
Hotel is prachtig en heel schoon. Toch zien we een rat op een dak lopen. Vannacht maar even geen raam openzetten.
Wel veel minder restaurants en ik heb al een dag geen cappuccino gehad.

Vol goede moed beginnen we aan de stadswandeling. Ik ga toch weer hoesten. Mijn longen waren net gezuiverd maar ik begrijp.echt dat mensen met mondkapjes lopen. Soms ook handschoenen en lange mouwen, dit bij meisjes want die willen een blanke huid houden. Een bruine huid betekent hier dat je buiten werkt, een blanke...dan werk je vast op kantoor, dus op stand.

Wat ik niet verwacht had is dat we niet ziek zijn geworden van eten. Natuurlijk kijken we uit. Eten niet van de straat of ijs uit een schepbak. Maar toch..
We gaan de markt op. Zoveel levende have. Kippen, vissen, krabben slangen, honden. Het leeft nog. Klaar voor de pan. De honden dat is echt schrikken. Kop en poten liggen uitgestald.
Vlees ligt ongekoeld op een plankje. Beetje eroverheen wapperen voor de vliegen.
Winkels met baby aapjes, hanen (please niet in onze straat), 5 puppies in een kooi. Zo zielig.

Kransen worden gemaakt voor overledenen.  Echte bloemen zijn duurder dan neppe. Het word in piepschuim geprikt.
Er zijn hele rijke kramen met heel veel assortiment en er zijn er ook die amper wat te verkopen hebben. Het verschil tussen arm en rijk is hier een stuk groter.

Ook hier allemaal weer zwaaiende kinderen die allemaal ons groeten op zijn Engels helloooo.
Het klinkt schattig en ze zien er ook allemaal schattig uit.
De winkels geven hier de indruk dat de mensen het hier beter hebben qua inkomen maar dat is echt schijn. En schijn bedriegt.
Eigenlijk een beetje zoals we dat in Nederland hebben je kunt niet zien achter de voordeur wat er speelt.

We hebben vanavond met de hele groep gegeten in een klein restaurantje dat zal direct helemaal vol toen wij binnenkwamen.  Mooie gesprekken gehad  over ons geloof. Ook over interesse met Cambodja en de straatkinderen. Blijkt er iemand van de grootste ontwikkelingssamenwerking organisatie in Duitsland in de groep te zitten die nauw samenwerkt met Cambodja. Zoals we zeggen in de kerk... Toeval bestaat niet.

Het is nu ongeveer 9 uur een tijd om naar bed te gaan morgen een hele drukke zware dag voor de boeg.