Grand Canyon dag 2

Knetter vroeg wakker, het was -6 vannacht met veel wind. Zoooo koud!
De lucht zat potdicht, er zou 60% regen en sneeuw vallen, nou dat klopte. Moed verzameld en naar The Village gewandeld. Daar zit ook een National Geografic Center. Niets bijzonders behalve de prijzen.
Sneeuw en regen en keiharde  steenkoude wind. Binnen zitten een hele dag zagen we niet zitten. De Grand Canyon entree zit hier 40 meter of zo vandaan.
Heel elegant zagen we eruit, dikke jassen met plastic hoezen erover en nog koud hebben.
We hebben eerst de blauwe route genomen, er rijden gratis shuttle bussen, super goed geregeld.

De zon kwam prachtig door, nevel hing boven de Grand Canyon en het was een cadeautje om te zien. Toen de rode route.  Die had wat meer spectaculaire uitzichten, totaal 12, maar het waaide er zo vreselijk hard dat Chris zijn peukie uitging en ik werkelijk dacht dat mijn lens van mijn camera afzwaaide.
Wat een kou! Mensen met baby's, waar begin je aan? Zo zielig.
Chris heeft zijn poncho aan een baby gegeven.

We hebben alles gezien. Mijn huid van mijn handen stroopte gewoon op v d kou.

Wat een pracht, wat wonderschoon, het staat op je netvlies als je het gezien hebt. Er is niets dat zo breed is en zo veel kleuren heeft, denk je als je er staat.
De Colorado rivier slingert er 2340 km doorheen, er zijn mensen die het met een kano doen. Ik hoor daar niet bij.
Morgen gaan we de zonsopgang bekijken, dan word het beter weer hopen we.

Bij het eindpunt Hermits rest, Dutch hot choclade gedronken. Heerlijk. Het is een gebouw dat 100 jaar geleden door een vrouw is ontworpen met uitzicht op de Grand Canyon. Dat heeft dat wijffie goed gedaan.

Op de terug weg herten de weg over zien steken, eind van de middag dus etenstijd.
Op een meter of 10 ernaast staan, bizar en zo mooi.

Zo naar een steak house, ben toe aan een goede salade, pik wel een stukje steak van Chris.