San Francisco dag 2

Toen we de bergen ingingen..... wow wat een schitterende brug, het stopte met regenen, de zon kwam langzaam door en wat een uitzicht!
Toen naar de overkant gereden, hoog op de heuvels de R.V. geparkeerd en met uitzicht op The Golden Gate brug gebakken bacon met eieren gegeten.
Iedereen kon meegenieten door de lucht. Het was vreselijk romantisch en ik weet bijna zeker dat we hier speciaal in zijn.

Chris vroeg of ik het aandurfde om te rijden; dwars door San Francisco, kom op zeg, dat is een uitdaging die ga ik aan. BAM!!!!
Helena dwars over de vierbaanswegen, stijl omhoog, en zeer stijl naar beneden want dat is het hier, je hebt hier geen heuvels maar heeeeuuuuuuvels, niet normaal zoveel.
En nog achteruit in geparkeerd op de RV camp ook. Knikkende knieën maar dat laat ik echt niet merken he.
Even de rest van de Pecan Pie opgegeten, wat is dat lekker.
Jammer dat ik dat niet mee mag nemen naar huis.

Op naar de metro, tien minuten lopen, geen man in het hokje voor info.......even wachten en dan komen er vanzelf mensen aan je vragen of ze je kunnen helpen. De eerste keer denk je, wat wil je van me, maar echt, ze helpen je hier zo graag, van jong tot oud. Kunnen ze bij ons nog wat van leren.
Die metro ging hard! Kolere, schrok me rot.
En iedereen zit op zijn mobiel, ook jong en oud.
Erger nog dan bij ons. Veel mensen ook die echt kapotte kleding hebben, de armoede is hier schrijnend. Veel oudjes die blikjes verzamelen en dan heb ik het echt over 80+.

Dan zie je de tegenstelling ook tot het platteland, jongeren modern gekleed en het lijkt wel of de Obesitas kliniek waar ik loop hier goede zaken kan doen. Ik was niet dik, ik was volgens Amerikaanse normen, gevuld. Overal zie je ook eten, groot, vet, veel. Moet je eens proberen een foto te maken zonder dat er vijf op een rij staan, niet te doen.

Na de metro, met de ouderwetse kabeltram de heuvels op en af. Wat gaaf. Ze zijn van 1873 en rijden nog steeds. Een man roept de haltes om, zo kom je langs China Town, NOB Hill ( de hoogste heuvel), ga je met een vaart naar beneden naar Lombard Street, het beroemdste straatje met de meeste bochten en een helling van 27 graden en uiteindelijk naar Fishermans Warf.
Chris hing aan de buitenkant te slingeren aan de paal zodat een oud vrouwtje kon zitten. Hij maakt me trots.

Fishermans Warf, gezellig, veel Chinese tentjes met heel veel vis, rondvaartboten, enorme jachten, onderzeeboten, zwervers, mensen die muziek maken, fietsers die niet kunnen fietsen, een hele stad gemaakt als een cowboy stad vol met winkels, de zeeleeuwen die liggen te zonnen bij Pier 39. Er is zoveel, je komt ogen tekort.

Er kwam een enorme donkere lucht aan, als een wolkendek trok het over de baai. Wegwezen voor het losbarst.
Neergestreken bij Applebees en zalig gezond gegeten. Duur, want ook hier is gezond eten duur.
Een geweldige trendy tent.
Donker was het inmiddels maar wel droog. Ik vond dat we nog wel even naar China Town konden lopen, geen goed plan. Hoe veel heuvels? Ik ben gestopt met tellen, Chris zei weer niks maar zijn gezicht stond net als morgens.
Het trammetje weer gepakt en ja hoor, de volgende heuvel was China Town.
Ik kon het niet meer opbrengen, metro gepakt, nog een Starbucks gekocht peppermint met mokka en creme) zeer aan te bevelen,morgen Alcatraz, als we nog kunnen lopen......;)