Saigon dag 3

Kwart over 7 vertrek.
In Saigon veel sportende mensen. Eerst sporten ze, dan drinken ze koffie om erna de loterij te kopen. Trekking is elke dag. In de enorme stoet van scooters manoeuvreert de chauffeur ons door de stad. Kinderen worden nu al afgezet op school. Sommige slapen nog half op de scooter. We zien in een half uur duizenden voorbij gaan.

2 uur van Saugon. De tunnels. Cu Cuy. 250 km aan tunnels. 12.0000 mensen kunnen erin.  Begonnen in 1964 tegen de Fransen. Erna gegraven tegen de Amerikanen.  Hier werd Napalm gegooid om te ontbladeren en de tunnels blootstelling te leggen. Alles was er ondergronds.  5 tot 6 'm diep. Toen 50 cm hoog. Nu iets verhoogd voor de toeristen. Enorm benauwd. tunnels konden ze afsluiten als er gif in gepompt werd er zaten ook bamboe vuil kuilen in.
We horen de dieren in de jungle. Apen, slangen van alles. Enorme bamboestrengen groeien hier.
Er werden mensen door de Amerikanen uit de philipijnen gehaald.  Tunnel ratten werden ze genoemd. En gestuurd om de Vietnamese Cong op te sporen. De Amerikanen durfden hier s'nachts  niet te komen. De Vietcong kon overal ineens vandaan komen.

De valkuilen met speren en haken zijn weerzinwekkend.  Ik bende tunnels   niet in gegaan. Ik ben nog steeds niet lekker wel blij dat ik op mijn voeten sta.

Op naar de tempel Cao Dai.
Met recht de mooiste van Vietnam. Hier geen Boeddha maar 1 oog.
Hier wordt elke 6 uur een ceremonie gegeven. Het is een prachtige  tempel. De mooiste kleuren en wandversieringen zie je hier Er wonen ook apen. Moet je nog hard voor wegrennen,zijn kleine bijters.

Het is 33 graden. 's avonds klinkt  net als s'ochtends de toon van een fitness workout. Mensen staan zich in het zweet te werken in het park. Voetbal, fitness, tennis, skaten en joggen. Net zo makkelijk. Ik zou van mijn graad gaan.

We doen de deur open van het hotel een golf van herrie komt overeen heen. Ik stop mijn vingers in  mijn oren.   Zo erg. Ik verdraag het gewoon niet. Geen moment van stilte. Nergens. Chris heeft er geen last van. Morgen gaan we de stad uit. Voor het eerst ben ik er blij om.

We spreken best veel mannen die hier voor zaken wonen. Die hier de kledinglijn voor Europa verzorgen. Die  in Nederland niet meer kunnen aarden. Smoezelige mannen. Hier worden ze als prinsen behandeld.  Iedereen lacht tegen je. Ik weet niet wat ik ervan moet denken